Zwaag, mei 2022
Schieten woorden wel eens tekort? Weet jij wel eens niet wat je moet zeggen? Of klap je dicht omdat je schrikt van wat de ander je vertelt?
“Oh, je partner is overleden!?”
“Zelfdoding…”
“En je kreeg ook nog kanker?”
“Borstamputatie…”
“Chemo….”
“En je bent nog geen 30?”.
Met de levenservaring in mijn rugzak kun je je voorstellen dat ik flink wat ongemakkelijke gesprekken heb gevoerd. Of laat ik het zo stellen; dat ik anderen heb geshockeerd met antwoorden op hun onschuldige vragen. Niet doelbewust, maar eenvoudig door mijn open en eerlijke antwoord. Vervolgens weet de ander niet wat hij moet zeggen. Klapt dicht, begint te stamelen, praat er overheen, vertelt een vergelijkbaar verhaal over de nicht van de buurvrouw van z’n ex…
Het is geen onwil. De intentie van de ander is (vrijwel 😉) altijd goed. Ik heb geleerd om door een ongemakkelijke reactie heen te prikken, de onderliggende goede intentie te herkennen en vanuit daar het gesprek verder op te pakken. Hoe fijn zou het zijn als we in moeilijke situaties echt naar elkaar durven luisteren en met aandacht in gesprek te durven gaan? In plaats van zo’n gesprek uit de weg te gaan uit angst om iets verkeerds te zeggen? Ik weet dat dat het startpunt is van waardevolle verbinding.
Juist díe verbinding maakt dat je weer een stapje verder komt als het leven tegenzit. En aan die verbinding draag ik graag mijn steen bij in mijn lezingen, workshops, toespraken en presentaties als (ceremonieel) spreker en dagvoorzitter.