De band @zoetmusic zet in terwijl de zon door het glazen dak de kas binnenvalt. De zangeres zingt ‘Perfect’. Hun zoontje van 2,5 jaar oud zit op schoot en is een en al oor. Toen ik net aan het woord was, was dat nog anders (ik vergeef het ‘m 😉). Het tussenspel klinkt en de bruidegom fluistert zijn bruid iets in. Ze kijkt hem liefdevol aan, haalt haar schouders op en staat tot zijn verrassing plots op. “I found a man, stronger than anyone I know”. Ze zingt voor hem: voor de man die haar na tien jaar nog steeds trillende benen bezorgd als hij haar zo lief aankijkt met zijn mooie, donkere ogen. Deze man wil zij voor de rest van haar leven. En hij wil haar. Zijn ogen houden het niet droog. En tranen zijn bij de aanwezige familie en vrienden op dit moment eerder regel dan uitzondering. De kleine klapt het hardst als mama klaar is met zingen.

Boem!

Na een daverend applaus deel ik wat tissues uit op de eerste rij en pak mijn toespraak weer op. Via freaky openingszin tijdens de eerste ontmoeting belanden we bij de verlovingsring in deodorantdoosje onder het Noorderlicht. Midden in mijn “… en beloof je daarmee alle plichten te zu…” is het ‘boem!’ De kleine man stoot zijn hoofd. Dat doet natuurlijk zeer. Hij houdt zich groot, maar op zo’n moment heb je natuurlijk maar één ding nodig… “Moet mama maar even een kus geven?”, vraag ik. “Ja!” antwoordt hij dankbaar. De kus van mama volgt. Een ander ja-woord en kus dan gepland, maar tegelijkertijd zo passend en vertederend. Het officiële ja-woord en dé kus volgen ook. De handtekeningen worden gezet en de kleine man zet trots een sierlijke krabbel op zijn kinderakte. Hij kijkt triomfantelijk in het rond en wordt beloond met applaus.

Ze zijn getrouwd. Wat een heerlijkheid. 🧡🫶🥂