Utrecht, september 2022
Daar komen ze. De drempel over. Wat doen we deze vrouwen aan, vraag ik mezelf af. De spanning giert door mijn lijf, laat staan hoe dit voor hen moet zijn. “Hoi, ik ben Marieke. Je bent er! Knuffel?” Meer dan 50 knappe, vlotte, jonge vrouwen stappen binnen. Vrouwen die je op straat passeert en waarvan niets je doet vermoeden wat voor verdriet ze met zich meedragen. Geen zwarte rouwsluiers, maar goede jumpsuits en geföhnd haar.
Twee jaar geleden ontstond het idee om een meet-up te organiseren voor vrouwen die hun geliefde zijn verloren. Vrouwen die zich herkennen in de tone of voice waarmee Marieke en ik schrijven op Instagram onder de noemer ‘widowchicks’. Coronamaatregelen, een zwangerschap (Marieke) en borstkanker staken een stokje voor een dergelijk evenement. Confronterend is dat 80% van de aanwezige vrouwen twee jaar geleden nog geen interesse had in een dergelijk evenement, aangezien hun geliefdes en toekomstperspectieven toen nog in leven waren.
Na maanden van voorbereiding was het afgelopen zaterdag dan eindelijk zo ver. Real life ontmoeting, herkenning, erkenning en inspiratie. Ruimte voor tranen, maar ook voor de typerende open en luchtige widowchicks knipoog.
Enkele reacties als “Ik had echt het gevoel dat we samen in een bubbel zaten” en “Alles was zo puur en oprecht. Deze dag vergeet ik nooit meer” bezorgen mij opnieuw kippenvel. Een jonge vrouw die de EO-docu ‘Huisje, Boompje… Weduwe’ keek aan het ziekbed van haar terminaal zieke man en sinds enkele maanden helaas ook bij ‘onze club’ hoort. Wat een verhalen, verdriet én kracht.
We hebben vele widowchicks er een uur na de borrel-eindtijd uit moeten ‘vegen’. Alsof we samen nog langer in die intense bubbel vol vertrouwen en herkenning wilden blijven hangen. Iedereen ging uitgewrongen, maar stralend naar huis. Met een gedichtje van Studio Jude op zak en de liedjes van Eva Bos in hun hoofd.
Lieve aanwezige vrouwen, dank voor jullie vertrouwen en openheid waardoor er vanaf het eerste moment verbinding voelbaar was (en een kippenhok hoorbaar!). Samen waren we sterk door kwetsbaarheid.
Dank voor jullie bijdrage aan deze bijzondere middag op welke manier dan ook: Eva Bos, Judith van Lierop, Marleen Stelling, Marieke de Man, Hedi Kruithof, Anne Marie Holwerda, Mary Kragtwijk, Jojan Verhorst, Elianne Alblas-Angenent, Geerteke van Lierop, Remona de Hond, Jan en natuurlijk Marieke. Trots op het inhoudelijke programma dat we met z’n tweeën en onze ‘hulptroepen’ hebben neergezet.
